- orbus
- orbus, a, um, adj. [kindr. with Gr. orphanos; cf. Fest. p. 183 Müll.], bereaved, bereft, of parents or children; parentless, fatherless, childless (class.; cf. pupillus).I.Lit.:II.
senex,
Cic. Par. 5, 2, 39; cf.:parens liberorum an orbus sit,
Quint. 5, 10, 26; 7, 4, 23:filii mei, te incolumi, orbi non erunt,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 10.—With gen.:Memnonis orba mei venio,
Ov. M. 13, 595.—With ab:a totidem natis orba,
Ov. H. 6, 156.—Of beasts:liberis orbae oves,
Plaut. Capt. 4, 2, 38.— Subst.: orba, ae, f., an orphan:ut orbae, qui sunt genere proximi, iis nubant,
Ter. Phorm. 1, 2, 75; Quint. 7, 4, 24.—Also, = vidua, a widow:censa civium capita centum quatuor milia... praeter orbos orbasque,
orphans and widows, Liv. 3, 3, 9 (for which:praeter pupillos et viduas,
id. Epit. 59; cf. Becker's Antiq. 2, 2, p. 205).—Transf., deprived, bereft, destitute, devoid of any thing, esp. of something precious: arce et urbe orba sum, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 114 Vahl.):(β).plebs orba tribunis,
Cic. Leg. 3, 3, 9:ab optimatibus contio,
id. Fl. 23, 54:rebus omnibus,
id. Fam. 4, 13, 3:forum litibus,
Hor. C. 4, 2, 43:regio animantibus orba,
without inhabitants, Ov. M. 1, 72:verba viribus,
id. H. 21, 142:fide pectora,
id. Am. 2, 2, 42:orbus omnibus sensibus,
Vell. 1, 5, 4:cubile,
empty, widowed couch, Cat. 66, 21:palmites,
bereft of buds, Col. 4, 27. —With gen.:orbus auxilique opumque,
Plaut. Rud. 2, 3, 19:pedum,
Lucr. 5, 840:luminis,
Ov. M. 3, 518.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.